درد و دل کاغذی من

شکسته می روم امشب خدا نگهدارتاگرچه می شکند این دل سپیدارتبرای من که پنجره یک آرزوی مبهم بودولی تو پنجره باشد تمام دیوارتمرا ببخش اگر بوی زخم چرکینموضجه های کبودم نموده آزارتدگر صدای گریه ی بیگاه من نمی شکندسکوت سبز و پراز انبساط افکارتدر این دقایق آخر چه خوب می شد بازدوباره سبز شوم با صدای گیتارتو دلخوشم بکنی با دروغ مصلحتیبه این که : باز بیایم برای دیدارتولی چه سود که خوابت عجیب سنگین بودصدای خاطره هایم نکرد بیدارتشنیده ام روزه گرفتی غزل نمی نوشیبماند آخرین غزل من برای افطارتشکسته می روم و خاطرات سبز تو رابه یادگار می برم امشب خدا نگهدارت ... درد و دل کاغذی من...

برای آرزوهای محال خویش می‌گریماگر اشکی نماند، در خیال خویش می‌گریمشب دل کندنت می پرسم آیا باز می‌گردی؟جوابت هرچه باشد، بر سوال خویش می‌گریمنمی دانم چرا اما به قدری دوستت دارمکه از بیچارگی گاهی به حال خویش می‌گریماگر جنگیده بودم، دستِ‌کم حسرت نمی خوردمولی من بر شکست بی جدال خویش می‌گریمبه گردم حلقه می بندند یاران و نمی دانندکه من چون شمع هرشب بر زوال خویش» می‌گریمنمی‌گریم برای عمر از کف رفته‌ام، امابه حال آرزوهای محال خویش می‌گریمفاضل نظری درد و دل کاغذی من...